Çalışkanlıklarıyla bilinen Karadenizli bayanlar, yemeklerinin vazgeçilmezi olan mısır ununun tarladan sofraya uzanan seyahatinin sonuna geldi.
Yaz-kış ellerinden kazmaları, bellerinden orakları, sırtlarından da yünden örülen ve yük taşımada kullanılan arkalıkları (dırmaç) eksik olmayan bayanlar, bugünlerde mısır hasadına yönelik işlerine ağırlaştı.
Üretime nisan ayında tarla belleme ve ekim süreciyle başlayan bayanlar, belirli aralıklarla yaptıkları seyrekleme ve ayıklama sürecinin akabinde eylül prestijiyle hasat için tarlalara girdi.
Yağmur ve sisli havaya aldırış etmeden günün birinci ışıklarıyla kollarını sıvayan bayanlar, işe mısır saplarını biçerek başlıyor. Akabinde da biçtikleri saplardan halk ortasında “horom” diye tabir edilen yığınlar oluşturan bayanlar, süreçte ağır uğraş sarf ediyor.
En az bir hafta tarlada kurumaya bırakılan yığınlar, daha sonra kesilerek mısırlar saplarından ayrılıyor ve konutlara taşınıyor.
Evlerde de bayanların imece adabı soydukları mısırlar, kuruma süreci için bir mühlet serenderlere yerleştiriliyor.
Bazen yerde bazen de serenderlerin tavanına iple asılarak kurutulan mısırlar, sonrasında dövülerek tanelerine ayrılıyor.
Kadınların 6 aylık emeklerinin eseri mısır taneleri, son olarak yemeklerde, çorbalarda ve ekmeklerde kullanılmak üzere asırlık su değirmenlerinde öğütülüyor ve un haline getiriliyor.
“HİÇBİR YERDE BURADA YAPTIKLARIMIZIN LEZZETİ YOK”
Karadeniz yemeklerinin vazgeçilmezi olan mısır ununun tarladan sofraya seyahatinin sonuna gelen bayanlardan Esengül Civelek, tarlada ağır gayret sarf ettiklerini söyledi.
Çok yorulduklarını belirten Civelek, “Yoruluyoruz lakin her ne yapıyorsak mısır olsun, patates olsun, hiçbir yerde burada yaptıklarımızın lezzeti yok” dedi.
“BU İŞLER ÇOK ZOR”
Ayşe Baş da kurutmak için mısırların büyüklerini seçip serendere astığını kaydederek, “Dövdüklerimi çuvala koyuyorum. Sonra ovalayıp mısır unu yapacağım” sözünü kullandı.
Mısır ununun her yerde kullanıldığına dikkati çeken Baş, “Mısır unundan bilhassa ekmek, lahana yemeği ve kuymak yapıyoruz. Severek tüketiyoruz fakat tarladan buraya gelene kadar bu işler çok zor” diye konuştu.
Zorlu bir süreç olduğunu lisana getiren Hayriye Civelek de, “Biz zorluğa alıştık, Karadeniz bayanı olunca hiçbir şeyden yılmıyoruz. Kimseye de muhtaç olmuyoruz. Kendi gücümüzle çalışıp üretiyoruz” dedi.
Şenay Civelek ise yılın 6 ayı mısır tarımı ile uğraştıklarını belirterek, mısırın da mısır ununun da talep gördüğünü kaydetti.
İfaget Civelek, yorucu mısır unu mesaisini anlatarak, mısır ununun her yerde sevilerek kullanıldığını söyledi. (AA)